Hete reisdag van Clearwater naar Whistler

Zondag 10 augustus

We kregen yoghurt met fruit als ontbijt en er waren glutenvrije koekjes, waarvan ik de rest meekreeg. De heer des huizes bakte eieren en ik had een van thuis meegebracht broodje, dat echter erg sterk rook en niet lekker meer was na een aantal seconden in de magnetron.   

    Om 9 uur vertrokken we, met vers ijs in de koelbox, aan de lange reis naar Whistler. Het was een ontzettend warme dag, tot wel 37 graden. De route was heel erg mooi, met een afwisselende natuur, prachtig! We maakten eerst een ommetje via de 24 richting 100 mile House, waar we eerder al afsloegen om de 97 zuid te pakken en na Clinton de 99 naar Lillooet. Clinton, met zijn mooie houten bankjes, was wel even leuk om doorheen te lopen.
 

 

 Voor een picknick trokken we ons terug op een koele plek in Marble Canyon PP. Het toetje volgde in Lillooet, waar we een kaart op de bus deden en een ijsje aten met zicht op de woeste omgeving.

 

 

 

  

 

Tussen Lillooet en Pemberton lag Joffre Lakes PP. Hier parkeerden we de auto voor een wandeling naar Lower Joffre Lake, waar het een poosje goed toeven was aan het water met de groene grassen en de zich daarin spiegelende gletsjer. Eén toerist wilde stoer doen en liet zich in het meer glijden,maar niet voor lang. Het water was natuurlijk ijzig koud.

 

 

Om een uur of zes kwamen we in Whistler aan, bij Cedar Springs

Het was een groot huis, met 8 gastenkamers, waar Jackie op dat moment de scepter zwaaide. De schoenen moesten weer uit (heeft vooral te maken met het feit dat dit vaak modderige bergschoenen betreft) en we werden via een aantal trappetjes naar onze ensuite voor één nacht gebracht. Een van de zonen bracht onze bagage naar boven.

    We kregen een kamer met een prachtig, handgemaakt bed en meubels van pijnbomenhout.

 

 

Er was geen airco, maar de gastvrouw had de ventilator op volle kracht gezet. Ook nu bleek weer dat één nacht in een B&B veel te weinig was om ten volle van huis en omgeving te kunnen genieten. Er stonden ligstoelen op het terras, we konden een aangenaam wandelingetje maken door het bos aan de overkant van de weg en de gezamenlijke huiskamer zag er aantrekkelijk uit.

Omdat we nog wilden gaan eten in het centrum van Whistler konden we dit allemaal niet doen. We reden naar de door Jackie aanbevolen gratis parkeerplaats en zochten Caramba op, gelegen aan een gezellig pleintje. Het terras was goed gevuld en we moesten een tijdje wachten voor we er terecht konden. Het was een heerlijk, warme avond. Ik had gezien dat er een glutenvrije pizza op de kaart stond, dus mijn keus was snel gemaakt.

 

 

Een sangria erbij was ook niet verkeerd. W. nam mosselen en we lieten het ons goed smaken. Het was al donker en nog steeds warm toen we op “huis” aangingen.