Antropologisch museum Vancouver

Woensdag 13 augustus

Na weer een heerlijk ontbijt en een gesprek met een Frans-Canadees echtpaar, waarvan de man alleen Frans sprak, besloten we om vandaag naar het antropologisch museum te gaan. Het regende nogal hard en ’t zag er niet naar uit dat het snel zou ophouden. Het was misschien wel jammer van de tweede dag “hoppen”, maar dat was nu ook weer niet zo erg.

    Het museum was een minuut of twintig rijden door druk verkeer. Er moest ook betaald worden voor het parkeren, we schatten ons verblijf op een uur of vier en dus veertien dollar.  

Oh wat was het druk hier, iedereen had zeker dezelfde gedachte gehad, met dit slechte weer. Wat een prachtig gebouw was dit zeg, van binnen was het veel groter dan we in eerste instantie dachten.

 

 

In de enorme hoge zaal stonden schitterende en sommige heel hoge totempalen. Er werd hier zelfs aangemoedigd om te fotograferen, terwijl ik nu juist mijn camera in de auto had laten liggen. Terwijl W. alvast de collectie ging bekijken haalde ik mijn toestel op, later kwamen we elkaar wel weer ergens tegen.

 

Tot half vier zijn we hier gebleven, er was zo enorm veel te zien. Tussendoor aten we een kleinigheid in het ook al overvolle restaurant, waar W. erg lang in de rij stond om wat te kunnen kopen. 

Eenmaal buiten regende het nog steeds pijpenstelen. Wat konden we gaan doen? Ik wilde nog wel naar de Lynn Canyon Suspension Bridge, maar we hadden geen stadsplattegrond meegenomen en de Garmin bleek het om een of andere reden niet te kunnen vinden. We probeerden van alles, klikten het aan op de kaart, maar we kwamen terecht in een State Park, dat zo te zien wel vlakbij lag, maar ja nu bij de Suspension Bridge te geraken. We kregen genoeg van het zoeken, het werd ook te laat en we hadden nog een uur terugrijden te gaan. Heen was het al spitsuur en terug schoot het ook niet echt op. We hebben in elk geval wel weer een paar mooie wijken gezien;-) 

Na de auto “thuis” te hebben gebracht gingen we eten in het Mongoolse restaurant op Robson Street. Er stond een grote ronde baktafel, bakken met groenten en bevroren lapjes kip, bief, lams- en varkensvlees. Héél veel sausjes. We kregen een kom met rijst op tafel en W. kon er  bami bij doen. Voor mij was het minder handig, omdat alles tegelijk gebakken werd, ook de bami dus. De plaat werd wel telkens schoongeveegd, dus ik nam de gok maar dat het goed zou gaan en heb nergens last van gehad. Het was een beetje zoals de Wok in Nederland, maar dan met de sfeer van een cafetaria. W. vond het erg lekker, ik iets minder.