Jasper e.o. in de regen

Vrijdag 8 augustus

Vannacht regende het en knalde het onweer, om half zes trokken we de deken alsnog over ons heen omdat het sterk afkoelde. Het continental breakfast dat was inbegrepen had Maire om 7 uur klaargezet op een dienblad in de hal, en in de koelkast. Wij stonden pas om acht uur op, met dit weer was het in bed best lekker! Maire had gisteren nog speciaal twee glutenvrije muffins gehaald bij de bakker, voor vandaag en morgen. Er was melk en kleine doosjes cornflakes, yoghurt, een schaaltje fruit, en voor W. een koek. Ook thee of koffie konden we zelf op de kamer maken en er was een pakje appelsap voor elk.  

Ontbijt in Raven House B&B

Bij ons vertrek vanmorgen was het opnieuw slechts 8 graden en het was nog niet opgehouden met regenen. We besloten om toch naar Mount Edith Cavell te rijden, een bochtige weg omhoog, maar goed te doen. Wel ging het steeds harder regenen en was het mistig. Bij het punt tegenover het Youth Hostel zou een pad 300 meter naar beneden gaan, naar Cavell Lake, maar we reden eerst naar het eindpunt. Hier waren nette, frisse wc’s, wel fijn met dit koude, natte weer! Ik bekeek of ik een trail zou lopen naar de gletsjer, maar dat was een hike van één à twee uur, voor mij dus zeker twee uur, alleen en in de regen, in de kou en met een bril die besloeg. En een kans op beren! Dat deed ik dus maar niet.

 

Ik besloot wel naar beneden te lopen bij Cavell Lake, met regenjas en Canon, dat bleek maar een klein eindje. Wat een helder water zeg, je zag de stenen goed liggen! 

Bergafwaarts de lange weg terug en dan de andere kant van Jasper uit, richting Medecine Lake en Maligne Lake. Veel bos, waarschuwingen voor beren en voor Caribo’s, maar we zagen er niet één! Het regende steeds harder. Bij Medecine Lake stonden we kort stil en bekeken de informatieborden, waarna we verder reden naar Maligne Lake. Hier bleven we eerst nog even in de auto op de parkeerplaats staan, tot het iets droger werd en we zonder zeiknat te worden naar het restaurant konden lopen om iets te nuttigen. Niets was hier glutenvrij, zodat ik me tevreden moest stellen met fruit en W. nam soep. Beiden namen we ook een warme chocomelk, het was nog steeds 8 graden!

    Even later werd het eindelijk droog en liepen we een poosje rond. De boottocht naar Spirit Island zouden we toch al niet doen, maar we vonden het ook veel te duur: 65 dollar voor  1,5 uur varen en korte stop op het eiland. Het was wel fijn dat we dit meer nu zowel bij lelijk als mooi weer hadden kunnen bewonderen.

Medecine Lake

 

In de richting van Jasper, op de weg bij Medecine Lake, zagen we ineens een aantal beesten over de vangrail springen en naar een parkeerplaats lopen. Ze leken wel te schooien, vandaar natuurlijk overal die borden om ze niet te voeren. Maar wat waren dit nu voor beestjes? Ze zagen er heel anders uit dan de berggeiten op de trail naar Hidden lake.

 

 

Hierna reden we opnieuw de regen en de mist in.

 

 

 

Vlakbij Jasper was het ineens droog. We moesten bij de spoorwegovergang wachten voor een hele lange goederentrein, die erg langzaam reed.

W. zette mij af om postzegels te kopen, maar het postkantoor was net een minuut geleden gesloten. Ik liep dan nog maar even naar een winkel om wat leuks te kopen voor zoon J. en een kraamcadeautje voor familie.

 

Op onze fijne kamer fristen we ons wat op en gingen hierna eten bij The Raven. We moesten een half uur wachten, werd er gezegd, omdat er nog geen plaats was, maar al snel kwam er een tafeltje vrij. We verwenden onszelf dit keer met een cocktail en een martini vooraf. W. at iets van zeevruchten en ik brie uit de oven, met pecannoten en maple syrop, de glutenvrije optie was met crackertjes. W. had vervolgens pasta gekozen en ik een overheerlijke steak, de beste tot nu toe! Een glas rode wijn liet zich uitstekend smaken voor we huiswaarts keerden, naar de Cavell room.