Pas om 8 uur werd ik echt wakker. W. lag al weer even te
lezen, maar had me niet gewekt.
Voor de verandering yoghurt als ontbijt en hup de auto in, richting
Field en Golden. In Field, een lief klein plaatsje, keken we even rond en zagen
een oude, houten watertoren met spechtgaten.  |
| Field, watertoren met spechtgaten |
Over een prachtige weg ging het naar Golden, waar we tankten
en de weg insloegen naar Radium Hotsprings. We maakten ook nu weer een behoorlijk
aantal kilometers, zou later blijken. Er waren weinig dorpjes, enkel kleine bedoeninkjes.
Veel water aan de rechterkant van de weg en een spoorlijn. Zo’n 20 km voor
Radium Hotsprings was er eindelijk een parkeerplaats, nog lekker aan de bosrand
ook, dus schaduw! Geen muggen gelukkig!
We picknickten met crackertjes, (smeer)kaas, dipsaus en sap
en lazen onderwijl in boek en reisgids. Radium Hotsprings deden we niet aan, al
parkeerden we er wel even bij een houtsnijder, wiens werk we aan de buitenkant
bewonderden.
Het Kootenay Park reden we nu in, over wederom een prachtige
weg, met aan weerszijden de Rockies. Door vermoeidheid overmand maakten W. een
stop bij een uitkijkpunt, waar het uitzicht wat tegenviel. Kort de ogen dicht
en verder naar de Paint Pots, die helaas niet vanaf hier toegankelijk waren vanwege
een weggespoelde brug. Bij Marble Canyon deden we een korte, voor ons echter
redelijk steile trail. Lekker koud voelde het aan bij de canyon, met het water in de diepte. Er waren een aantal
spelende eekhoorntjes, altijd leuk om te zien! Hiervandaan kon je dus ook naar
de Paint Pots lopen, maar dat was voor ons echt te ver, een kilometer of 3 heen
en weer! Inmiddels was het behoorlijk warm, met 28 graden, en volop zon.
In Banff wilden we de oorsprong van het NP bezichtigen, maar
hiervoor waren we net te laat om 17.00 uur. Volgens mijn reisgids zou het
gebouw tot 18.00 uur open zijn, maar niet dus. Er werden meer mensen
teleurgesteld. Je kon nog wel naar boven lopen via de board walks, om de
zwavelbron te bereiken, dat deed ik dus maar, terwijl W. verder in zijn boek
las, op een bankje in de schaduw.
We hadden besloten bij Earls te gaan eten, een restaurant
waar ze op het Alles Amerika forum veel lof voor hebben. Het eten was erg lekker,
de lawaaierige en drukke, harde muziek met veel bas kon ons minder bekoren. W. had
als voorafje Clamchowder en ik twee taco’s, waarvan één al genoeg was geweest. Het
bleek dan ook een gerecht om te delen! Als hoofdgerecht had W. iets wokkerigs en
ik een steak. Gezien de 7 ons had ik geen medium well done moeten vragen, want
nu was hij te droog, jammer. Ik had ook naar de ober moeten luisteren, die gezegd
had dat ik beter een onsje meer kon nemen!
We stonden geparkeerd in een straat wat verderop, bij het
huis met nummer 332 ½!
 |
| Banff, nr. 332 1/2 |
Na een foto te hebben gemaakt van dit wonderlijke nummer
zochten we de Bow Valley Parkway op, om hier over terug te gaan naar Lake
Louise. We zagen onderweg helaas niets aan wild, hoewel het schemerde. Op het
dak van ons hotel bekeken we de hottub, alvorens onze schoenen uitgingen en het
leeslicht aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten