Deze eerste dag in Vancouver stonden we om half acht op en
troffen na een fijne douche enkele mensen aan de ontbijttafel, o.a. een koordirigent,
die oorspronkelijk uit Vancouver kwam, maar nu samen met zijn vriend in New
York woonde. Dit homostel was hier op vakantie. Later kwam er nog een jong stel
bij, de man een Nederlander en diens vrouw een Canadese, die in Leiden woonden.
Om te beginnen was er yoghurt met fruit, er stonden koeken
op tafel en voor mij was er een glutenvrije muffin, erg lekker! Daarna bakte
Michel een omelet voor ons en er was glutenvrij brood voor mij. Goed geregeld
weer!
Buiten was het minder aangenaam, het regende behoorlijk.
We liepen naar het dichtstbijzijnde opstappunt van de “Hop
on Hop of bus” en kochten kaartjes voor 45 dollar p.p. waarmee we twee dagen konden
“hoppen”. Eén dag was 40 dollar, dus dat was een goede koop. En ideaal om, in
ons geval, Downtown Vancouver mee te ontdekken.
De bus arriveerde en we reden langs enkele hotelstops naar Stanley
Park. De chauffeur vertelde ondertussen van alles.
We kwamen langs
English Bay, Granville Island, Yale Town, China Town en besloten om hier uit te
stappen. Ik kocht een rode paraplu met de Canadese vlag, omdat het nog
steeds regende. De rest van de dag bleef het nu natuurlijk bijna droog!
 |
| China Town |
 |
| ATM |
We bekeken
wat winkels met allerlei aparte etenswaren, pinden dollars bij een ATM in een
supermarktje waar we ook iets te drinken kochten, zagen het politiemuseum van
buiten en liepen de straat een stuk verder af naar de Public Library. Hier
dachten we een toilet te kunnen vinden. Nu bleek dit gebouw tevens een soort Community
Centre voor druggebruikers en we troffen bij de toiletruimte dan ook wat
vreemde vogels aan. In deze buurt voelde het op straat ook minder aangenaam,
met al die zwervers en junkies.
We liepen terug naar de Chinese Tuin, die we niet bezochten
omdat dit voor W. niet zo hoefde, om op de bus te stappen naar Gastown met zijn
beroemde (kopie) van de stoomklok. We stapten hier uit en wachtten even tot hij
floot, dit was zeker aardig om eens te zien.
 |
| Stoomklok |
Vanaf een plein boven het spoor zagen we de bekende zeilen, er lag ook een cruiseschip aangemeerd. Later bleek dit dat hier de cruiseschipterminal was voor schepen naar Alaska.
In het prachtige gebouw, waar ook een hele grote totempaal stond, mochten we zomaar naar binnen en bezochten we het toilet. Nou ja, het bleek behalve het Vancouver Convention Centre ook het Pan Pacific Hotel, Vancouver's World Trade Centre en 's werelds eerste Imax bioscoop te bevatten.
 |
| Canada Place |
Aan de andere kant van het gebouw was het net of we op een
groot schip liepen. We zagen in de verte watervliegtuigjes aan de lopende band
stijgen en dalen en ook een helicopter. Overal stonden bankjes en zagen we
mensen een beetje kijken, of lezen. Vooraan was het helemaal of je op een schip
stond. 
We stapten weer op de bus om nu bij Stanley Park en de
totempalen eruit te stappen en zagen onderweg een paar mooie doorkijkjes naar
jachthaven en baai. Het uitzicht op de overkant viel wel een beetje tegen door
het grijzige weer. De totempalen waren zeker indrukwekkend, maar voor de echte
moesten we toch naar het museum.
Na hier een poosje rondgekuierd te hebben
vertrokken we met de bus naar English Bay.
Hier troffen we in Morton Park een groot aantal lachende mannen,
A-maze-ing Laughter
Een inscriptie, opgenomen in
de betonnen zitbanken, vermeldt: "May
this sculpture inspire laughter playfulness and joy in all who experience
it." Dit kunstwerk, van Yue Minjun, maakt je zeker blij, met zijn veertien
verrassend reusachtige, bronzen beelden!
 |
| A-maze-ing-Laughter |
We vonden een Grieks restaurant, Olympia. Heel anders dan in
Europa, maar erg lekker. Dolmades voor mij en voor W. gevulde
aardappelschillen. Daarna Souvlaki met zalm en garnalen en voor iets met
rundvlees voor W. Erbij namen we natuurlijk een Griekse salade. De Canadese wijn die W. erbij dronk vond hij
erg lekker met een zachte smaak. Ik nam een appelcider.
Ietwat moeizaam sleepten we onszelf naar de het blauwe huis.
Om half 8 waren we al op onze kamer, maar we moesten nog even naar de auto om
die overhoop te halen, want W. was tot ontdekking gekomen dat hij zijn pinpas
kwijt was! Waarschijnlijk verloren in
Banff, daar had ie hem in elk geval een
keer gebruikt. Hij belde en de pas werd geblokkeerd.
Ik liep een beetje achter met mijn aantekeningen voor het
verslag en helaas was er weer geen tafeltje. Dan maar op de bank en op schoot, wat
ik erg onhandig vond omdat ik alleen met een muis kan werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten