Van Whistler naar Vancouver (Sky to Sea)

Maandag 11 augustus

Vanmorgen konden we wat langer blijven liggen. Er volgde een uitgebreid ontbijt, verzorgd door Jackie. We zaten naast een ouder stel aan tafel, samen met nog jongeman van 29, die aan crossfietsen deed. Voor ieder was er een mooi opgemaakt bordje fruit en daarna gebakken eieren met bacon. Voor mij was er glutenvrij brood, zelf gebakken door Jackie! Dat het in hetzelfde broodrooster moest als het brood van de overige gasten was een minpuntje, want ik had mijn toastzakjes thuis laten liggen, maar gelukkig ben ik niet zo overgevoelig voor elk kruimeltje gluten dat ik daar meteen last van krijg. Even wat rammelen met de toaster en de meeste kruimels waren verdwenen.

 

Cedar Springs B&B

 

    Om 10.15 uur reden we na een hartelijk afscheid naar Whistler, zetten de auto op de gratis parking en liepen naar de Gondola. Wat was het al warm in de zon! We kochten dagkaartjes voor 52 dollar p.p. en gingen in de bloedhete gondel naar boven. Beren lieten zich niet zien, maar wel veel crossfietsers. Boven keken we even rond en namen vervolgens de Peak 2 Peak Gondola.

 

 

 

Hoewel het een aardig ritje was, was het vergeleken met onze ervaring destijds in Chamonix, waar we van Frankrijk naar Italië zweefden, een heel stuk minder. Die tocht ging dan ook over sneeuw en de Géant gletsjer.

    Wij wilden hierna met de stoeltjeslift naar beneden gaan en vervolgens weer naar boven, maar we bleken een kaartje te hebben voor slechts “one ride up and down”. Boven hadden we wel meer gebruik kunnen maken van ons kaartje. Hadden we ons dat maar eerder gerealiseerd! Nu was het wel even een teleurstelling, maar de rit met de stoeltjeslift was fijn geweest - ik zag hier nog een flard van een beer omdat iemand riep dat er een te zien was, maar of het er ook echt een is geweest, wie zal het zeggen!

 

Om half 2 terug waren we na een, door de hete middagzon vermoeiende, wandeling terug bij de parkeerplaats en konden we aan de Sea to Sky HW beginnen, met een picknick in de buurt van een waterval  - waar we niet de puf voor hadden om naar toe te lopen. Een half uur heen en weer in deze hitte, dat trokken we gewoon niet. Wel genoten we van de prachtig mooie, blauwe vogels en de verrukkelijke kersen die we als toetje verorberden.

 

Bij de tweede waterval op onze weg namen we wel een kijkje. Hier waren ook enkele enorme bomen en een echte berenval te bewonderen!

Onze laatste stop was bij een uitzichtpunt waar een mooi beeld, een soort totempaal, stond ter nagedachtenis aan een dierbare. Dit laatste stuk van de Sea to Sky weg vonden we het mooiste, met het zicht op de zee, hoewel het heel heiig was.

 

 Vanwege de aanwezigheid ter plekke van de gastheer was het noodzakelijk om tussen vier en zes uur aan te komen in Nelson House, onze volgende B&B in Vancouver. Omdat het verkeer vóór en op de Lionsgate brug vaststond hadden we een uur vertraging en was het even spannend of we dat gingen halen. Nipt op tijd kwamen we aan en Michael, een druk baasje met paardenstaart, deed open. Het was een mooi, groot en blauw huis. De auto konden we even verderop, aan de overkant parkeren, op een voor de B&B gereserveerde plek. Na het uitladen van de bagage hielp Michael mee om al het spul naar boven te brengen. Het rook wel een beetje vreemd in huis, exotische geurtjes? Na de creditcard formaliteiten konden we onze kamer wat beter bekijken. Het was een soort blokhut stijl, met bank, schommelstoel en een fraai beschilderde badkamergedeelte met piepkleine toiletruimte!

 

Er was gelukkig een koelkastje. Het bed bleek later heel lekker te liggen en zich helemaal naar je lichaam te voegen.

    Na een verkwikkende douche en kort rustmoment bekeken we de aanbevolen restaurants in de map die hier voor ons lag, waarna we te voet op pad gingen, richting English Bay. Onderweg kwamen we langs een computershop en kochten daar een kleine harddrive. In deze echte stad hadden ze hem natuurlijk wel!

We aten in Banana Leaf, een Maleisisch/Indonesisch restaurant. Alle twee hadden we eerst  saté en dan nasi, een rond compact bergje, dat uitgespreid wel erg veel nasi was! Lekker, maar een beetje veel van ’t zelfde. Onderweg kochten we een ijsje en liepen in het donker terug naar Nelson House. Deze weg liep gelukkig iets minder omhoog dan we vooraf dachten, maar desondanks was het erg vermoeiend voor onze lijven. Met weinig fut meer over doken we al snel ons lekkere bed in.