Onze trouwdag en tweede dag Yellowstone NP

Woensdag 30 juli

Vandaag op de kop af 29 jaar getrouwd! Zelf dachten we hier overigens pas eind van de middag aan. Geweldig om nu in deze fantastische omgeving te zitten! 

Vanmorgen was het bij het opstaan koud, slechts 8 graden en erg mistig! We checkten uit en haalden toch het voor straks weer noodzakelijke ijs voor de koelbox, nieuwe yoghurt en noten.

    Om 8 uur gingen we op pad, eerst weer richting Madison. Wat een mooie mistflarden bij de rivier, verder leek de mist al wat weg te trekken. Bij Madison Junction gingen we dit keer richting Norris en even later ontwaarden we weer prachtige sfeerbeelden. W. draaide en zette mij af langs de weg, zodat ik wat foto’s kon maken. Ongemerkt stapte ik daarbij bijna op thermische grond, dat had ik even niet in de gaten! Wat was het een prachtig sfeer, met die mist samen met de stoom.

 Aan de linkerkant was even verderop een hot spring gebiedje, waar we konden parkeren. Terwijl we over het plankier liepen kwam de zon door en werd het iets warmer. Een heel ander landschap nu ineens, maar ook zo fantastisch!

Staand bij de auto aten we onze yoghurt, het was inmiddels 9.00 uur geweest.
    Bij de Gibbon Falls stopten we ook  even, maar we zijn inmiddels al zo verwend dat dit voor ons niets bijzonders was. Door naar de Artist Paint Pots dan en hier een rondje moeten rijden om een parkeerplaats te vinden, zo druk was het al. Na een halve mijl (of was het drie kwart) lopen door een dennenbosje met uitzicht op dode bomen, waren er weer plankieren en poelen vol thermische activiteit. W. keek even rond aan het begin, maar besloot vanwege zijn zere rug weer terug te lopen naar de auto. Ik liep alleen naar boven en maakte een rondje langs de pruttelende paint pots. Een leuk grondeekhoorntje zat ergens op de balustrade.

Artist Paint Pots

Bij de eerstvolgende picknickplaats wilden we een plasstop maken, maar het stonk daar zo erg, dat hadden we nog niet meegemaakt. De volgende was even voorbij Norris Junction, aan de weg naar Canyon. Daar was het heerlijk rustig en was de stank beter te harden.  

    We wilden Norris Geyser Basin gaan bekijken, hier was het echter zo ontzettend druk dat we al maar rondjes hadden moeten rijden om een parkeerplaats te vinden - het ging ook nog eens bijzonder traag. Na één rondje besloten we dus om Steamboat Geyser etc. dan maar over te slaan en door te rijden naar Mammoth Hot Springs. Jammer, maar we konden toch niet alles zien. Op een bord stond: Expected Delays, maar daar had ik op gerekend. Al met al deden we er inderdaad een half uurtje langer over dan normaal het geval zou zijn geweest, door de diverse wegwerkzaamheden.

Bij Mammoth Hot Springs namen we de Upper Terrace Loop Drive en hoewel de parkeerplaatsen hier ook overvol waren zoals we later zagen, vonden we een plekje bij eerste die we tegenkwamen, waar we een goed overzicht hadden. Ook hier weer board walks all over the place, waarover we naar het einde liepen, waar we een prachtig zicht hadden op Canary Spring. Er waren veel knotsen van telelenzen om ons heen.

Canary Spring

 

 

Inmiddels was het na de koude start van vanmorgen behoorlijk warm geworden, een graad of 26, petten op dus!

Een stukje verder over de Loop Drive kwamen we bij Orange Spring Mount, die aan een olifant deed denken, maar dan één met fantastische kleuren.

Orange Spring Mount

 

Vervolgens zagen we Angel Terrace, een vooral (helder) wit terras.

Voor meer informatie over deze en andere geweldig mooie fenomenen van Yellowstone zie  ontdek-amerika 

Eenmaal beneden wilden we Lower Terrace aandoen, maar de parkings waren werkelijk overvol, we konden helaas nergens stoppen. Er was wel een benzinestation in het plaatsje, zodat we konden lossen en innemen. Even verderop lagen en liepen de Wapiti’s, in het Noord-Amerikaans Elk genoemd, over het gras tussen de gebouwen door, rangers hielden in de gaten of mensen niet te dichtbij kwamen.

Het Albright Visitor Centre zagen we niet zo gauw en omdat we ook nog wilden lunchen besloten we maar door te rijden naar Tower en een picknickplaatsje te zoeken. Al weer een mooie weg met schitterende natuur. We moesten hier erg langzaam rijden vanwege het grind en de picknickplekken waren allemaal meer dan vol. We zagen Petrified Tree aangegeven en bekeken dit kort. Er stond slechts één boomstronkje, omgeven door een hek. Bij een wandeling was er wellicht meer te zien, maar we hadden nu echt honger.

Na de Junction r. Cody vonden we in de Lamar Valley een heerlijke picknickplek in het bos, met ook nog eens mooi uitzicht! We aten hier onze pizza’s van gisteren uit de doos en ze bleken nog steeds lekker en knapperig ook. Het liep al tegen drieën, dus we hadden flinke trek. 

Dan nog een stukje Lamar Valley, waar we eerst één bizon zagen - maar later nog een kudde - keerden we om, want we moesten uiteindelijk nog naar Canyon.

 

Tower Fall lieten we aan ons voorbijgaan, maar bij het uitzichtpunt Caldera, de onder het aardoppervlak liggende supervulkaan, hielden we wel halt. Even later reden we een washboarded dirtroad op naar de top van Mount Washbourn, waarbij we goed door elkaar geschud werden. Na een poosje het uitzicht te hebben bewonderd vertrokken we naar Canyon.  

 
 

 

 

Het registratiekantoor van de cabins was in The Village, hier waren ook restaurants, een postkantoor en winkels. Een klein eindje rijden verder troffen we de geboekte Frontier Cabin. Terwijl we hier aankwamen dwarrelden er opeens wat sneeuwvlokken rond, maar dat was van korte duur! Het zag het er prima uit voor een basic cabin, maar het was bloedje heet, vorige gasten hadden de verwarming aangelaten! We konden hier niet blijven, deden de ramen open en vluchtten naar de North Rim Drive, om daar nog een stukje van mee te pakken nu het zo’n mooi licht was en nog zulk prachtig weer!

     Aan het begin van de route was het vreselijk druk, maar even verderop konden we parkeren en hebben dat een paar keer gedaan om uit te kijken over de indrukwekkende Grand Canyon of Yellowstone. Achtereenvolgens Look out Point, Grand View en Inspiration Point.

Terug bij de cabin bleek het er al iets afgekoeld gelukkig en brachten we onze bagage naar binnen. We aten in de Dining Room waar we na een half uur wachten opgepiept werden.

Helaas voor W. viel zijn gekozen forel heel droog uit en waren de bonen niet gaar en draderig. Ik had een prima salade met kip en kaas, zonder het bijbehorende flatbread. De salad bar viel goed in de smaak. Een paar grote glazen water en cola erbij en we konden er weer tegen! 

In de cabin, waar de temperatuur wat normaler was geworden, werkte ik mijn verslag bij en zorgde W. ervoor dat mijn foto’s op de mini laptop en back-up schijf terechtkwamen.’s Nachts was het inderdaad behoorlijk koud.